Poezja cybernetyczna jest tą grą językową, w której chodzi o przeformułowanie niektórych z przeświadczeń, zakorzenionych w automatyzmie społecznych ocen. Występujemy przeciwko nieuzasadnionym podziałom na kategorie: "artysta", "naukowiec", "osoby trzecie". Istnieje wiele powodów, by przestać w ich rozróżnienie wierzyć. Znosimy różnice i głosimy świat po zagładzie jądrowej. Odwrócenie ról zmysłów. Percypowanie słuchem.

Podjęty przez nas dialog z tradycją dotyczy poezji futurystycznej, tak zwanego "zaumu"; poezji konkretnej, szczególnie w wymiarze "tożsamości" i "sprzeczności", w tym, kaligramu; poezji fonetycznej i dźwiękowej; animacji i sztuki sieci (sztuki komputerowej). Materiał, który przechodzi przez procedury postępowania jest obiektem cyfrowym, który przenieść można w inne media: wydruk, dźwięk, projekcja, kształt. Spośród wielu istniejących i nieistniejących (jeszcze) procedur postępowania stosowanych w pisaniu wymienić można: 1. (z uwagi na przebiegi aktów twórczych) kompozycję maszynową - polegającą na wyznaczeniu zbioru elementów, czynnika przypadku i selekcji; 2. (z uwagi na techniki wykonywania (pisania)) "cut-up"; 3. (z uwagi na cele) wiersz krytyczny.

Procedury dążą do nakładania się na siebie i pączkowania. Metody łączą siebie i materię pomiędzy mediami. W krytykowanym przedmiocie znajdują się relacje społeczne, komunikacja i energetyka. Uważamy, że rozdysponowanie środków energetycznych jest krzywdzące dla nowo rozwijającego się "myślenia kosmicznego". Monopole energetyczne powinny być zniesione. Przyszły człowiek potrzebną mu energię powinien wytwarzać sam - po to, by móc w sposób nieskrępowany przemieszczać się w Kosmosie i na Ziemi.

powrót